نوای جنوب:تولیدکنندگان نفت و گاز برای محدود کردن خروج گاز طبیعی از تاسیسات خود به فلر‌ها متکی هستند، اما تحقیقات به رهبری دانشگاه میشیگان نشان می‌دهد که در دنیای واقعی، این عمل بسیار کمتر از آنچه تخمین زده می‌شود موثر است – آزادسازی ۵ برابر بیشتر متان در ایالات متحده بیش از آنچه قبلاً تصور می شد. متان به عنوان یک گاز گلخانه‌ای قدرتمند شناخته شده است، اما اعتقاد بر این بود که سوزاندن آن در چاه‌های نفت و گاز به طور موثری از خروج آن به جو جلوگیری می‌کند.

متأسفانه، داده‌های منتشر شده در مجله Science نشان می‌دهد که ما کارایی فلرینگ را دست‌ بالا گرفته ایم و در نتیجه سهم آن در انتشار متان و تغییرات آب و هوایی را دست کم گرفته ایم. اما اگر مشکلات فلرینگ را برطرف کنیم، بازده آن بسیار زیاد است: معادل حذف ۳ میلیون خودرو از جاده ها.

صنعت و مراکز تنظیم کننده با این فرض کار می کنند که فلر ها دائماً روشن هستند و ۹۸٪ متان را در هنگام کار می سوزانند. داده های گرفته شده از طریق بررسی های هوایی در سه حوضه جغرافیایی ایالات متحده، که محل بیش از ۸۰ درصد عملیات فلرینگ ایالات متحده است، نشان می دهد که هر دو فرض نادرست هستند. مشخص شد که فلر‌ها تقریباً ۳ تا ۵ درصد مواقع روشن نبودند و حتی وقتی روشن می‌شدند، با راندمان پایین کار می‌کردند. در مجموع، این عوامل منجر به متوسط ​​راندمان موثر فلرینگ فقط ۹۱٪ می شود.

اریک کورت، استادیار اقلیم و علوم و مهندسی فضایی U-M، محقق اصلی پروژه F3UEL و دانشمند ارشد در این تحقیق جدید، گفت: «متان بسیار بیشتر از آنچه در حال حاضر در فهرست‌ها یا تخمین‌ها به اتمسفر اضافه می‌شود، وجود دارد.»

تولید نفت می تواند همراه با متان به عنوان یک محصول جانبی باشد، و زمانی که گرفتن آن مقرون به صرفه نیست، گاز باید با خیال راحت دفع شود. سوزاندن متان توسط فلرها در حین آزاد شدن، آن را به دی اکسید کربن تبدیل می کند، گاز گلخانه ای دیگری که ضرر کمتری دارد.

در طول سه سال، محققان ۱۳ پرواز را با هواپیماهای مجهز به تجهیزات نظارت بر هوا انجام دادند تا میزان متان آزاد شده از فلر‌ها را در حوضه‌های تولید نفت و گاز ارزیابی کنند. پروازها در میادین نفت و گاز پرمین و ایگل فورد در تگزاس و همچنین میدان نفت و گاز باکن در داکوتای شمالی انجام شد.

هواپیماها در جهت باد به محل های فلرها پرواز می کردند که در مسیرهای مستقیم از توده های هوای آزاد شده توسط فلرینگ عبور می کردند. لوله‌ها و پمپ‌ها هوا را به داخل ابزار دقیق داخل هواپیما می‌کشیدند، جایی که اسکن لیزری با فرکانس مشخص، میزان دی‌اکسید کربن و متان آن را اندازه‌گیری می‌کند.

اندازه‌گیری هر دو گاز به طور همزمان به محققان این امکان را می‌دهد تا کارایی حذف تخریب ناشی از شعله‌ور شدن در یک سایت را تخمین بزنند.

اگر فلر همانطور که باید کار کند، باید یک جهش بزرگ دی اکسید کربن و یک جهش نسبتاً کوچک متان وجود داشته باشد. ژنو پلنت، نویسنده اصلی این مطالعه و دستیار دانشمند پژوهشی در علوم و مهندسی آب و هوا و فضا، گفت: بسته به افزایش نسبی این دو گاز، ما می‌توانیم بگوییم که فلر‌ها چقدر خوب عمل می‌کنند.

در نوامبر، ایالات متحده، اتحادیه اروپا و شرکای دیگر – در مجموع ۱۰۳ کشور – تعهد جهانی متان را برای محدود کردن انتشار متان آغاز کردند. این تعهد بر حفظ دمای جهانی در محدوده افزایش ۱.۵ درجه تعیین شده توسط جامعه علمی برای جبران مضرات تأثیرات تغییرات آب و هوایی متمرکز بود. و در سال گذشته، مقامات سازمان ملل کاهش متان را به عنوان “قوی ترین اهرمی که برای کاهش تغییرات آب و هوایی در ۲۵ سال آینده داریم” شناسایی کردند.

پلانت گفت: “به نظر می رسد این منبع انتشار متان باشد که کاملا قابل بررسی است.” «با اقدامات مدیریتی و درک بهتر ما از اتفاقاتی که برای این فلر‌ها می‌افتد، می‌توانیم این منبع متان را به روشی ملموس کاهش دهیم.»

شرکای تحقیقاتی U-M برای این مطالعه شامل دپارتمان مهندسی منابع انرژی دانشگاه استنفورد، صندوق دفاع از محیط زیست (EDF)، هواپیمایی علمی بولدر – کلرادو، و موسسه تحقیقات دریایی و جوی دانشگاه اوترخت است.

تحقیقات اخیر که توسط موسسه غیرانتفاعی EDF انجام شده است به طور مشابه نشان می‌دهد که تقریباً ۱۰ درصد از فلر‌ها یا روشن نمی شوند یا و دچار اختلال می‌شوند.

جان گلدشتاین، مدیر ارشد امور نظارتی و قانونگذاری EDF گفت: «این مطالعه به تحقیقات رو به رشدی می‌افزاید که به ما می‌گوید صنعت نفت و گاز با مشکل فلرینگ مواجه است». آژانس حفاظت از محیط زیست و اداره مدیریت زمین باید راه حل هایی را اجرا کنند که می تواند به پایان دادن به فلرهای معمولی کمک کند.

این تحقیق توسط بنیاد آلفرد پی اسلون و با حمایت صندوق دفاع از محیط زیست، هوانوردی علمی و دانشگاه میشیگان (دانشکده مهندسی، گروه علوم و مهندسی آب و هوا و فضا؛ موسسه پایداری گراهام) انجام شد.

مترجم: محمدصادق رزمی – کارشناس انرژی