نوای جنوب:ارث نبردن کافر از مسلمان یکی از مواردی است که در قانون بیان شده است. گاهی در مساله ارث، حالت‌های ویژه‌ای مطرح شده که موجب اختلاف میان وراث، در تقسیم ترکه می‌گردد. یکی از این حالات، زمانی است که یکی از وارث یا مورث، مسلمان بوده و دیگری، غیر مسلمان باشد.

اول، مسلمان از غیرمسلمان ارث می‌برد.

 دوم، اگر شخصی غیرمسلمان فوت کرده و وارث وی متعدد بوده و برخی از این وراث، مسلمان و برخی دیگر، غیرمسلمان باشند، صرفاً وراث مسلمان، بر اساس طبقات و درجات ارث، ارث خواهند برد، اگرچه وراث غیرمسلمان، نزدیک‌تر به متوفی باشند.

ارث نبردن کافر از مسلمان

در مبحث قانون تقسیم ارث بین مسلمان و غیرمسلمان و توارث مسلمان و کافر، لازم است تا فرض دیگری نیز موردمطالعه قرار گیرد. این فرض که بحث ارث‌بردن غیرمسلمان از مسلمان و میزان سهم‌الارث فرد غیرمسلمان بوده، در بخش اول ماده ۸۸۱ مکرر قانون مدنی، بدین صورت، بیان گردیده است: «کافر از مسلم، ارث نمی‌برد…»

ارث نبردن کافر

ممنوعیت ارث‌بردن غیرمسلمان از مسلمان مورد اتفاق تمام فقهای شیعی و سنی بوده و همگی، بر آن، اتفاق‌نظر دارند. به‌این‌ترتیب، غیرمسلمان، اعم از اینکه از مذاهب سه‌گانه مورد پذیرش قانون اساسی، یعنی مسیحیت، یهودیت و آیین زرتشتی بوده یا سایر ادیان و مذاهب، مانند بهایی یا اصلاً فاقد دین باشد، به‌هیچ‌وجه از مسلمان ارث نمی‌برد. بنابراین اگر در میان وراث متوفی یکی از افراد کافر باشد، وی از متوفی که مسلمان بوده۸ ازث نمی‌برد. ارث متوفی میان سایر وراث که مسلمان هستند تقسیم می‌شود.

در بخش دوم ماده ۸۸۱‍ مکرر، قانون‌گذار چنین مقرر داشته که اگر یک شخص غیرمسلمان بمیرد، وارث مسلمان، می‌تواند مانع از ارث‌بردن تمام وراث غیرمسلمان شده، اگرچه از نظر طبقات و درجات ارث، دورتر به متوفی باشد.

بااین‌وجود، اصل سیزدهم قانون اساسی، باید موردتوجه قرار گیرد که مطابق این اصل: «ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی، تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‌شوند که در حدود قانون، در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی، بر طبق آیین خود عمل می‌کنند.»

مطابق این ماده، سه دین یهودیت، مسیحیت و آیین زرتشت، به‌موجب قانون اساسی کشور ما که قانون مرجع و مادر تمام قوانین دیگر است، به رسمیت شناخته شده و احوال شخصیه پیروان این ادیان، تابع آیین خود آنها دانسته شده است. همان‌طور که می‌دانیم، یکی از مهم‌ترین احوال شخصیه، بحث مسئله ارث است.

بنابراین، مطابق این اصل از اصول قانون اساسی، تقسیم ارث، حداقل در مورد سه دین غیر اسلام، باید مطابق آیین مذهبی خود آنها انجام گیرد چه‌بسا که طبق این آیین مذهبی، مسلمان از مورث غیرمسلمان، ارث نبرد. عقیده‌ای که مورد پذیرش فقهای اهل تسنن نیز است.