نوای جنوب:

 باشگاه خبرنگاران جوان در مصاحبه با مژگان نیکنام روانشناس، دیدگاه او را در باره قطع یا تداوم دوستی های قبل از ازدواج پرسیده است.
او گفته است:

*پسر و دختر جوانی که ازدواج می‌کنند در دوران مجردی دوستان و ارتباطاتی داشته اند که محدود به دانشگاه، فامیل، محل کار و... می‌شده و حالا وارد زندگی مشترک می‌شوند و همه چیز در حیطه اشتراک گذاشته می‌شود، اما این مشترک بودن یک مفهومی دارد که زوجین باید به درک درستی از آن برسند.

* بعد از ازدواج مرد یا زن گمان می‌کنند باید همه مواردی که از طرف مقابل انتظار دارد برآورده شود که طبعا این می‌شود کنترل گری و دیگر زندگی مشترک نیست.
* برخی دیگر هم همان اصول زندگی مجردی خود را وارد زندگی زناشویی می‌کنند. این امر مهم است که در زندگی مشترک زوجین از افراط‌گری در روابط خود پرهیز کنند، یعنی فرد تمام هویت خود را در زندگی مشترک نگذارد که مربوط به حریم شخصی آن می‌شود و یا کاملا یک هویت شخصی و مستقل هم نداشته باشد که به زندگی مشترک خود آسیب برساند.

* در دوران ازدواج فضایی به عنوان حریم شخصی وجود دارد، اما به معنای آن نیست که فرد تمام زندگی قبلی خود را بخواهد داشته باشد، بلکه به معنای آن است که استقلال فرد، احترام به شخصیت و فردیت آن باید حفظ شود.

*مواردی در زندگی مشترک ایجاب می‌کند که فرد باید همه چیز را با همسر خود به اشتراک بگذارد یعنی دختر و پسر جوان باید در انتخاب منزل و جزئیات آن یا مواردی که مشترک است باهم راجع به آن صحبت و مشورت کنند.

*این امر مهم است که دوستان مشترک خود را زیاد کنند و عمدتا به فضایی بروند که روابط خانوادگی دارد.

* ممکن است مرد یا زن دوست دوران مجردی هم داشته باشند و نمی‌توانند که قطع رابطه کنند، این امر مهم است که زوجین به هم اجازه دهند با رعایت و ایجاد تعادل میان روابط و حفظ حریم شخصی زمانی را برای دوستان، فامیل و روابط خود اختصاص دهند.

*روابط فرد که مربوط به حریم شخصی آن می‌شود باید در اولویت بعد از زندگی مشترک قرار گیرد و تعهد در زندگی زناشویی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. هنگامی که فرد ازدواج می‌کند باید سبک زندگی مشترک را دنبال و الگوی خود قرار دهد.